Muzyka a rozwój mózgu .
Zacznę od cytatu z książki „Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi”, autorstwa Marzeny Żylińskiej :
“Zdaniem badaczy mózgu wszelkie formy zajmowania się muzyką usprawniają komunikację między półkulami i mają pozytywny wpływ na mielinizację”.
„Im lepiej zmielinizowane są aksony, tym szybciej przesyłają impulsy. Dzięki badaniom mózgu i technikom neuroobrazowania wiadomo, że nauka gry na instrumentach prowadzi do szybkiej mielinizacji aksonów. Badaczom udało się również wykazać, że mielinizacja określonych obwodów neuronalnych była proporcjonalna do liczby godzin gry na instrumencie. (…)
U osób, które zaczęły grać na instrumencie dopiero po osiągnięciu dojrzałości, zmiany widoczne były jedynie w tych miejscach, w których nie dokonała się jeszcze mielinizacja, podczas gdy u ćwiczących dzieci zmiany w procesie mielinizacji miały dużo większy zasięg i obejmowały wiele różnych struktur mózgowych. (…) Naukę złożonych umiejętności lepiej zaczynać w dzieciństwie, w tzw. okresach wrażliwych, gdy kora mózgowa nie jest jeszcze w pełni zmielinizowana. “
Dla siebie tę wyżej wspomnianą książkę dzielę na cytaty (pewnie dlatego tak długo mi schodzi ją czytać 😉 ). W niej znalazłam i ciągle znajduje odpowiedzi na wiele pytań dotyczących rozwoju mózgu i procesu uczenia się. Na pewno w przyszłości napiszę obszerną recenzję tej pozycji, bo jest ona dla mnie wielkim odkryciem. A dziś o muzyce 🙂
Metoda Shinichi Suzuki .
Dzieci lubią muzykowanie, śpiewanie, tańczenie i wszystko co jest z tym związane. Nasze dziecko nie wyjątek, mając 1.5 roczku tańczyła słuchając Marsz Turecki Mozarta i protestowała, że za cicho 😉 W domu dzięki naszemu tacie pojawiło się pianino, więc na szczęście córeczka również ma u kogo uczyć się gry na tym instrumencie. Czasem podchodzi i gra sama, czasem słucha i tańczy kiedy gra tata a czasem grają razem. Więc na razie staramy się tak bardziej tę muzykę jej “pokazać”. Na tym polega początkowy etap od którego zaczyna się nauka Metodą Języka Ojczystego autorstwa Shinichi Suzuki. Zajęcia Metodą Języka Ojczystego zaczynają się ze szkolenia rodziców, najpierw jeden z rodziców uczy się gry na skrzypcach a następnie gra w domu tak żeby dziecko nauczyło się melodii i samo chciało grać.
“W szkole dziecko przygląda się, jak jego koledzy (i mama) ćwiczą. To tworzy właściwą atmosferę. (…) Jest dla mnie najzupełniej oczywiste, że za jakiś czas dziecko poprosi matkę o skrzypce, mówiąc: “Ja też chce!” Melodie już zna. Widzi, że jego koledzy dobrze się bawią i też chce w tym uczestniczyć. Wzbudziliśmy w nim to pragnienie” – Shinichi Suzuki. Karmieni Miłością. Podstawy kształcenia talentu.
Takiej gry w grupie czuję, że nam będzie brakowało, bo niestety w naszym mieście nie ma nauczycieli którzy praktykują naukę Metodą Języka Ojczystego.
Byłam bardzo szczęśliwa kiedy udało mi się kupić książkę doktora Shinichi Suzuki. Od kiedy dowiedziałam się o jego metodzie byłam bardzo ciekawa jakim on był człowiekiem, jak zrobił to wielkie odkrycie i jak zaczął uczyć gry metodą Języka Ojczystego. I powiem szczerze to jest jedna z najbardziej wartościowych książek które przeczytałam w swoim życiu. To nie jest poradnik i instrukcja jak nauczyć dziecko gry na skrzypcach (o tym jest tylko kilka stron), to jest książka o tym jak być lepszym w każdym sensie tego słowa, jak być bardziej w zgodzie z samym sobą, jak rozwijać się, jak żyć żeby być szczęśliwym. Na prawdę jestem pod wielkim wrażeniem. Doktor Suzuki zaczął uczyć się gry na skrzypcach mając 21 lat a jego ojciec był właścicielem największej wytwórni skrzypiec na świecie. Dopiero studiując w szkole handlowej pierwszy raz wziął do rąk skrzypce i zaczął grać menuet Haydns w interpretacji Elmana. Grał codziennie, starając powtórzyć to, co słyszał aż do skutku, udało mu się zagrać cały utwór. Niewiarygodne i poruszające prawda? 🙂
Metoda Języka Ojczystego wydaje mi się być bardzo podobna do metody Domana. W tych metodach wspólna jest prostota i zrozumienie dziecka, nauka w naturalnych warunkach, bez przymusu i sprawdzania. Nauka opiera się na chęci samego dziecka i przyjemnej atmosferze pod czas ćwiczeń. A to jest najważniejsze z punktu widzenia rozwoju mózgu, bo nie da się nikogo zmusić się uczyć, to jest niemożliwe. Mózg wybiera czy jakakolwiek informacja i czynność jest mu ciekawa. I tutaj jeszcze jeden cytat
„Praktyka pokazuje, że procesy uczenia się przebiegają najefektywniej, gdy ucząca się jednostka zapomina o tym, że się uczy lub nie jest tego świadoma” – Marzena Żylińska „Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi”.
Więc nic tylko działać 🙂 Nauka przez zabawę jest najlepszym sposobem na rozwój zdolności dziecka, nawiązania dobrych relacji z nim i przyjemnego spędzania czasu.
Muzykowanie metodą Glenna Domana .
Na koniec krótko o domanowym podejściu do muzykowania czyli muzycznych bitach inteligencji.
Jak to działa? Prezentujemy dźwięk i nazywamy go. Działamy podobnie do tego jak prezentujemy karty do czytania czy matematyki: przez pięć dni prezentujemy wybraną ilość dźwięków a na szósty dzień podmieniamy jeden z pokazanych dźwięków na nowy.
Bardzo fajny wpis dotyczący słuchu absolutnego przygotowała https://domanka.pl znajdziecie go tutaj
My prezentujemy dźwięki tak, że gramy nutkę, nazywamy a czasem też pokazujemy na karcie jej wygląd. Jak zawsze w treningu słuchu absolutnego ważna jest prędkość prezentowania dźwięków i częste wprowadzenie nowości, żeby nie było nudy 🙂 Karty przygotował nasz tata i pod tym wpisem umieszczę je jakby ktoś potrzebował. Polecam wydrukować dwie nuty na jednej karcie.
Na dzisiaj to wszystko 🙂 Myślę, że w niedalekiej przyszłości pojawi się druga część tego wpisu. My jesteśmy taką muzykalną rodziną 😉 Dużo śpiewamy (córeczka teraz zaczęła wymyślać swoje piosenki i melodię do nich więc jest ciekawie), tańczymy, rymujemy i gramy. Mam wielką nadzieję, że uda się nam to wszystko jakoś systematyzować i zacząć naukę gry bardziej profesjonalnie, że tak powiem 🙂
